Güzel ve Gülmez analara…
“Sen böyle her cumartesi Güzel misin
beyaz köpükler içerisinde
hürriyete sevdalı
bir elinde karanfil
bir elinde öfke
Gülmez misin anne
her tan vakti doğuyorum
sıkılı yumruğundan
Anne,
kanlı bir şafak vakti vuruldum
herkes uyuyordu
cümlebil tabiat
cellatlar çiziyordu sınırları…
Sen böyle her cumartesi Güzelsin
bir yanında İbrahim
diğer yanında Meral
kapama gözlerini anne
ren geyikleri geçer artık
ovalardan Munzur’dan dostlar gelmiştir.”
Bir Partizan